Ja, een heuse tentoonstelling in het Stedelijk had m'n vader eigenlijk wel verdiend. Voor zijn verbeelding, z'n werklust, z'n doorzettingsvermogen, zijn humor... en dat alles onder supervisie van mijn moeder, die hem enigzins in het gareel kon houden. En wie er op de rem trapte toen er heuse emigratieplannen begonnen rond te zingen? Zo lang het bij een boek bleef, prima, maar wel met je pootjes op de grond blijven Nico. Maar beetje trots waren wijkinderen wel, een vader die echte boeken schreef...