Synopsis: Gebaseerd op waargebeurde feiten vertelt Manuscripts don’t Burn het verhaal rond een manuscript waarin een gefaalde aanslag wordt beschreven die de Iraanse overheid in 1995 beraamde op 21 schrijvers en journalisten. Bijna twintig jaar later, vormt dit verboden document nog steeds een bedreiging. Er worden twee huurmoordenaars ingeschakeld om de overgebleven kopieën terug te halen en de overlevende schrijvers het zwijgen op te leggen, desnoods met geweld. Regisseur Mohammad Rasoulof maakte zelf een soortgelijke geschiedenis mee toe hij in 2010, tegelijk met de filmmaker Jafar Panahi werd gearresteerd. Momenteel is hem door de Iraanse overheid huisarrest opgelegd. Rasoulof slaat met Manuscripts don’t Burn hard terug en toont zich onverschrokken, ondanks de bedreigingen en het opgelegde verbod op filmmaken.

9

Omdat: na het zien van de film had ik het gevoel even op bezoek te zijn geweest in dat moeilijke Iran, zo indringend is de verteltrant. Beeld voor beeld functioneel, niks voor het mooi. Ook geen pogingen om het minder alledaags te laten lijken. De moraal is griezelig, zeker in de wetenschap dat de geschetste situatie nog steeds voortduurt. En wat een moed van de hele crew om zo'n film, grotendeels in Iran zelf, te maken.

Rens