De hongerwinter, wie heeft er niet van gehoord. Van alles en nog wat op de bon. Voor het boodschappen doen moest men dan de toepasselijke bonnetje uitknippen. Mijn moeder vertelde er wel eens over dat het een heel gemier was om met de bonnen de behoeften van 8 mensen af te dekken. Waarom er stukjes uitgeknipt zijn wist ik aanvankelijk niet meer, maar schoot me ineens te binnen: de zelfbedachte therapeutische collage, toen ik 50 jaar na die bonkaart door een verdomd lastige levensfase heen ging. En dat er na de oorlog bonnen over waren had te maken met het feit dat er bij de bonnen ook geld over de toonbank moest. En daaraan was op ons adres lange tijd een nijpend gebrek. Tja...